Giovanni Santi për më tepër kishte njohje të drejtpërdrejtë dhe të përditësuar të pikturës bashkëkohëse jo vetëm italiane, siç tregon Chronaca rimata e tij, e shkruar me rastin e martesës së Guidobaldo-s me Elisabetta Gonzaga-n[8]. Ancora più in là si spinse Beato Angelico nella Pala di San Marco (1438-1443), che riprese nel trono di Maria un'architettura analoga a quella del coro della chiesa, progettato da Michelozzo. Pas vdekjes së tij, ndikimi i rivalit të tij të madh Mikelanxhelo ishte më i përhapur deri në shekujt XVIII dhe XIX, kur cilësitë më të qeta dhe harmonike të Rafaelos u vlerësuan përsëri si modelet më të larta. Ndihma iu afrua nga një instrument i pajisur me busullë, i përshkruar në një letër për papën, që u përpilua bashkë me Baldassarre Castiglione-n dhe në të cilën gjendet edhe një shprehje e apasionuar admirimi për kulturën klasike. Mbetet shembulli i një kopjeje të Leda col cigno leonardeske nga dora e Santit. Oltre alle cinque pale d’altare, Raffaello esegue a Perugia diversi dipinti di piccolo formato, destinati alla devozione privata, tra cui la Madonna Conestabile probabilmente dipinta per il nobiluomo Alfano Alfani e la Madonna dei garofani, forse per Maddalena degli Oddi. Në fakt, në një letër të vonë Michelangelo-ja shkroi: «Gjithë mosmarrveshjet që lindën mes papa Julio-s dhe mua, qe zilia e Bramante-s dhe e Raffaello-s nga Urbino [...] dhe kishte arsye të mirë Raffaello-ja, që atë kishte në art, e kishte nga mua»[40]. Nxënësit e punishtes së tij patën shpesh karriera të pavarura në shumë oborre italiane dhe europiane, që përhapën kudo manierën dhe arritjet e tij. Në 1516 kardinali Giulio de' Medici vendosi një lloj gare midis dy piktorëve më aktiv në Romë, Raffaello-s dhe Sebastiano del Piombo-s (përkrahësi i të cilit ishte Michelangelo-ja), të cilëve iu kërkua nga një pala d’altare secilit për tu vendosur në katedralen e Narbona-s, selia e tij peshkopale. Giovan Francesco Penni qe një “factotum” i mirëfilltë i punishtes, i aftë të imitonte modelet e mjeshtrit përsosmërisht, aq sa është e vështirë të dallosh prodhimin e tij më të mirë grafik nga ai i Raffaello-s; por kreativiteti i tij i dobët e la një figurë të dorës së dytë pas zhdukjes së mjeshtrit.[40]. Një tjetër porosi e marr nga Perugia, në 1504, kishte të bënte me një Madonna me Fëmijën dhe shenjtët Gjon Pagëzori dhe Nikola (Pala Ansidei) për tu vendosur në një kishëzë të kishës së San Fiorenzo-s në Perugia, që u përfundua, sipas asaj që duket se lexohet në pikturë, në 1505. Racconta Vasari che Raffaello raggiunse Città di Castello con “alcuni amici”. Megjithatë nuk kaloi shumë kohë dhe artisti arriti të siguronte porosi nga disa qytetarë të shquar kryesisht rezidentë në Oltrarno, Si Lorenzo Nasi, për të cilin pikturoi Madonna-n e gardelinës, kunatin e tij Domenico Canigiani (për të cilin bëri Sacra Famiglia Canigiani-n), Madonna-n e Kohëve dhe bashkëshortët Agnolo dhe Maddalena Doni[19]. Formimi artistik te Perugino-ja (1494-1498), Jones and Penny, faqja. Vasari shkroi se «në qytet shumë i nderuar dhe veçanërisht nga Taddeo Taddei, i cili e donte gjithmonë në shtëpinë dhe tavolinën e tij, si ata që i deshën gjithmonë njerëzit e virtytshëm»[21]. Te Villa Madama gjendet i njëjti ngulim mbi pamjet e brendshme, si te Cappella Chigi dhe e njëjta braktisje e një sistemi struktural që zotëronte tërësinë e objektit, si te palazzo Branconio dell'Aquila. A partire dal '500, e per tutto il periodo barocco, anche la tavola venne accantonata per preferire la tela come supporto. Gjeste familjare hasen edhe në vepra si Madonna d'Orleans, si dhe gjeste gudulisëse, ose spontanë si te Grande Madonna Cowper (Jezusi zgjat një dorë drejt gjirit mëmësor), ose edhe vështrime intensive si te Madonna Bridgewater[26]. A Perugia, tra il 1502 e il 1505, vengono commissionate a Raffaello la Pala Colonna per la chiesa di Sant’Antonio da Padova, la Pala Ansidei per San Fiorenzo e la Pala Oddi e la Deposizione Baglioni per San Francesco al Prato che l’artista completò una volta giunto a Firenze nel 1507. Tempi e Costi di spedizione . Nella Spagna essa assume la particolare forma del retablo, struttura composita che riveste l'intera parete di fondo del presbiterio, fino al soffitto, e che è solitamente scolpita con colori vivacissimi. Ky i fundit, i nisur në 1518, soditi punën e një turme asistentësh dhe përfshinte rreth gjashtëdhjetë tregime nga Besëlidhja e Vjetër dhe ajo e Re, sa u konsiderua "Bibla e Raffaello-s"[51]. Për shembull te La Perla skema rimer atë të Vergine delle Rocce, ndërsa te Trasfigurazione disa figura rimarrin drejtpërdrejt ato të Leonardo-s te Adorazione dei Magi. Ky i fundit u pikturua për tiu dhuruar Henrikut të VII të Anglisë si falenderim për caktimin e Order of Garter[25]: ku është i dukshëm llastiku i çorapes në pulpën e kalorësit. The portrait of Raphael is probably "a later adaptation of the one likeness which all agree on": that in, Që në 1483 përputhej me ditën e 28 marsit, Giorgio Vasari, 'Le vite de' più eccellenti pittori, scultori e architettori, Për Vasarin, Pietro Perugino, «pranë vogëlushit, jo pa lotët e të ëmës, që e donte ëmbëlsisht, e çoi në Perugia», Ose Bastiano da Sangallo, i mbiquajtur Aristotile për të folurën e tij, Urdhëri suprem kalorsiak i Anglisë, i krijuar nga Eduardi i III rreth vitit 1347. CC BY-SA 4.0 La predella invece era già stata ceduta nel 1663 a Cristina di Svezia e, dopo essere passata per varie collezioni, si trovò in quella del duca d'Orleans, disperdendosi quando venne venduta. të përbërë nga mbështetje vertikale dhe arkitrarë horizontal pa përdorimin e harqeve. La struttura stessa delle pale, suddivisa in tavole, ne ha permesso con grande facilità lo smembramento, soprattutto nel periodo delle soppressione delle istituzioni religiose tra XVIII e XIX secolo, ma anche ogni qual volta il mutato gusto e le mode richiedevano la sostituzione di vecchie pale, per quanto all'epoca della loro realizzazione fossero magari state considerate capolavori, con altre di gusto più moderno. Për më tepër mungoi nënvizimi i shenjave të jashtëzakonshme që u vërtetuan si në vdekjen e Krishtit: një plasaritje tundi palazzo vaticano, ndoshta nga efekti i një tërmeti të vogël dhe qiejt u trazuan[44]. Në qendër të tablosë vendoset një grup personash të ndarë në dy radhë, duke patur si qendër priftin, që celebronte martesën midis virgjëreshës Maria dhe Shën Jozefit. Për familje fiorentine të borgjezisë së mesme-lartë Raffaello pikturoi disa kryevepra absolute, si disa grupe Madonna-sh me Fëmijën dhe shën Gjonin: Kopështarja e bukur, Madonna e gardelinës dhe Madonna del Belvedere. Për shembull në Portretin e Maddalena Strozzi-t është i dukshëm vendosja në mes të figurës të peizazhit, me duart e njëra mbi tjetrën, të mar nga Gioconda, por me rezultate gati të kundërta, ku mbizotëron përshkrimi i kontureve fizike, të veshjes, të stolive dhe ndriçimi i peizazhit, larg nga bota e komplikuar e kuptimeve simbolike dhe aluduese të Leonardos[22]. Raffaello-ja bashkëpunoi edhe me inçizorë të shumtë, si Marcantonio Raimondi, Agostino Veneziano, Marco Dente dhe Ugo da Carpi të cilëve u besoi realizimin e inçizioneve të mara nga pikturat ose vizatimet e tij, duke siguruar një përhapje të madhe të veprës së vetë figurative. Questa risulta ideale sia per la doratura, realizzata con lamina d'oro, che per la pittura praticata mescolando i pigmenti con tuorlo d'uovo. Ky treg pati një sukses të pamat, në Itali dhe jashtë saj, duke arritur përfaqësoi një nga mjetet kryesore të përhapjes së Manierës moderne në Evropë, duke i bërë të njohura ikonografitë dhe skemat kompozitive mbi të cilat u formuan gjenerata të tëra artistësh[59]. Esse ornavano gli altari delle chiese cristiane e potevano assumere strutture e forme diverse. Due pale d' altare e alcuni disegni di Bernardino Poccetti Users without a subscription are not able to see the full content. Questi consistono in più mani di una mistura di colla di coniglio e gesso, che permettevano il raggiungimento di una superficie perfettamente liscia e levigata. Una pala d'altare (detta anche ancona) è un'opera pittorica o scultorea, di genere religioso che, come dice il termine, si trova sull'altare delle chiese o, qualora l'Altare sia staccato dal muro, appesa alla parete di fondo del presbiterio.Le pale d'altare per la devozione privata erano dette altaroli ed erano di solito a due o tre valve e di piccole dimensioni. Nel 1503, dopo alcuni successi a Città di Castello, il giovanissimo Raffaello, erede di una bottega artistica dal padre prematuramente scomparso, inizia a ricevere alcune importanti commissioni per pale d'altare da altri centri, in particolare da Perugia, uno dei centri artistici più vitali del centro Italia. Për më tepër, për Chigi-n Raffaello kreu afreskun e Sibila dhe engjëj (1514) në Kishën e Santa Maria della Pace në Romë dhe mbi të gjitha projekti ambicioz i Cappella Chigi në Bazilikën e Santa Maria del Popolo, ku artisti u mor edhe me projektimin arkitektonik, kartonat për mozaikët e kupolës dhe, me gjasë, vizatimet për skulpturat, të zbatuara nga Lorenzetto dhe të kompletuara, vite më vonë, nga Gianlorenzo Bernini[34]. Bëhet fjalë për vepra me natyrë peruxhineske, me një fokusim gradual drejt elementeve stilistikë më personal. Përsëri te Takimi i Leonit të Madh me Atilën shfaqen asimetritë dhe veprimet, ndërsa te Çlirimi i shën Pjetrit arrihet kulmi i studimit të dritës, me një skenë nokturne të gjallëruar nga shkëlqimi hënor dhe nga shfaqja ëngjëllore që çliron papën e parë nga robëria[33]. Në 1943 Enrico Guazzoni realizoi filmin La Fornarina ku artisti u interpretua nga piktori Walter Lazzaro. Kati përdhes për shembull do të jepej me qera punishteve dhe nuk kishte bugnato, por i artikuluar nga një rend toskanik që kornizonte arkada të verbëra. Në projektim Raffaello-ja përdori një sistem të ri, atë të projektimit drejtkëndor (thoshte: arkitekti nuk ka nevojë të dijë të vizatoi si një piktor, por të ketë vizatime që i lejojnë ta shohi ndërtesën ashtu siç është), duke braktisur konfigurimin prospektik të Bramante-s. Nga një plan i atribuar Raffaello-s dallohet një navatë me pesë ndarje, me navata anësore, që që vendoset përpara një hapësire me kupolë bramanteske; shtyllat që paraqesin parasta të dyfishta qoftë drejt navatës kryesore qoftë drejt navatave anësore; shfaqet façata e përbërë nga një portik i gjerë me dy kate. Le prime pale d'altare vennero realizzate intorno all'XI secolo ma ebbero poi un grande sviluppo a partire dalla fine del XIII secolo e nei secoli seguenti. Non bisogna dimenticare infatti che essendo a quell'epoca la popolazione quasi sempre analfabeta, l'arte era spesso intesa come mezzo didattico per insegnare le Scritture. Raffaello-ja në fakt kopjoi tempullin madhështor në sfond, por e lehtësoi duke e larguar nga figurat dhe e bëri qendrën e gjithë kompozimit, që duket se rrotullohet rreth ndërtesës elegante me plan qendror. Në këto vepra figura e Virgjëreshës ngrihet monumentale përpara peizazhit, duke e mbizotëruar me hijeshi dhe elegancë, ndërsa u drejton gjeste të përzemërta fëmijëve, në struktura kompozitive piramidale me efikasitet të lartë. Zhdukja e tij u përcoll nga tërë radhët e oborrit papnor dh trupi i tij u varros në Panteon, sikur ai vetë ta kishte kërkuar. Raffaello Sanzio, Pala d'altare con Incoronazione di Maria Vergine (1502-1503), olio su tavola trasportata su tela; Città del Vaticano, Pinacoteca Vaticana. Nel museo sono esposte la pala di Ognissanti e l’Annunciazione Magalotti dipinte da uno dei suoi primi seguaci, Francesco Tifernate. Ndërmjet tyre spikatin Madonna Solly, Madonna Diotallevi, Madonna me Fëmijën mes shenjtëve Jeronim dhe Françesk]][13]. La Pinacoteca possiede numerose opere legate alla presenza di Raffaello in Umbria. Antonio Tebàldi, 1463-1537, një poet mik me Raffaello-n, krijoi për të këtë epitaf: Këtu Raffaello-ja, duke pasur akses nëpërmjet të atit në sallat e Palazzo Ducale, pati mundësi të studionte veprat e Piero della Francesca, Luciano Laurana, Francesco di Giorgio Martini, Pedro Berruguete, Giusto di Gand, Antonio del Pollaiolo, Melozzo da Forlì dhe të tjerë[8]. Il Portale della Culturadella Regione Umbria. Una pala d'altare è un'opera pittorica, o anche scultorea, di genere religioso che, come dice il termine, si trova sull'altare delle chiese o, qualora l'altare sia staccato dal muro, appesa alla parete di fondo del presbiterio.Le pale d'altare per la devozione privata erano dette altaroli ed erano di solito a due o tre valve e di modeste o piccole dimensioni. Pika e arritjes është pala me Ekstazën e shën Sesilias (1514), e tëra e luajtur mbi një prani të paprekshme hyjnore, të brendësuar nga gjendja ekstazike e shenjtores që heq dorë nga muzika tokësore, e paraqitur në natyrën e qetë të jashtëzakonshme me instrumente të vjetra muzikore në këmbët e saj, në favor të muzikës së përjetshme dhe qiellore të shfaqjes së korit të engjëjve lart[39]. Rafaelo ishte jashtëzakonisht produktiv, duke zhvilluar një punëtori jashtëzakonisht të madhe dhe, megjithë vdekjen e tij në moshën 37 vjeç, duke lënë një trup të madh pune. Una pala fortemente innovativa fu l'Annunciazione Martelli di Filippo Lippi (1440 circa), che rinunciava a qualsiasi elemento gotico quale cuspidi e pinnacoli in favore di un rigoroso schema geometrico che ben si armonizzava con l'architettura brunelleschiana della chiesa di San Lorenzo in cui si trovava. IL legno veniva poi ricoperto con una tela fissata con colla di coniglio (incamottatura) che ha lo scopo di ammortizzare i movimenti del legno rispetto agli strati superiori. Megjithatë ekziston një tjetër version sipas të cilit dita e lindjes së mjeshtrit urbinas duhet të jetë 6 prilli, dhe kjo e bazuar në letrën e Marcantonio Michiel-it drejtuar Antonio Marsilio-s (e konfirmuar nga epitafi i njohur, për një kohë i konsideruar i Pietro Bembo-s ndërsa sot i atribuar poetit Antonio Tebaldeo) që nënvizon se data e ditës dhe orës së vdekjes së Raffaello-s, përputheshin dukshëm me atë të Krishti-it - ora 3 e 6 prillit, e premte para Pashkëve – përputhen saktësisht me datën e lindjes së tij. Libreria: O.O.L.P. Nel Medioevo, e per tutto il '400, come supporto venivano utilizzate tavole di legno, affiancate tramite incastri e incorniciate. © 2019 Regione Umbria - All Rights Reserved. Ai ishte jashtëzakonisht me ndikim në jetën e tij, megjithëse jashtë Romës, puna e tij ishte e njohur kryesisht nga shtypshkronja e tij bashkëpunuese. Tale materiale inoltre, rendeva più facile la realizzazione di grandi formati. La transizione dal polittico gotico alla pala rinascimentale fu graduale. Kardinali Gregorio Cortesi provoi në 1516 ti kërkonte afreske për refettorio-n e konventit të San Polidoro-s në Modena[44], ndërsa vitin pasues Lorenzo duka i Urbino-s, nip i papës, donte që artisti ti vizantonte portretin për tu shtypur në monedhat e dukatit[44]. F. Di Todaro. Për veprën ishte humbur kujtesa në Toskanë, aq sa as Vasari nuk e përmend. Users without a subscription are not able to see the full content. Pierluigi De Vecchi ed Elda Cerchiari, I tempi dell'arte, volume 2, Bompiani, Milano 1999. Gjurmët e para të pranisë së Raffaello-s pranë Perugino-s janë të lidhura me disa punime të punishtes së tij midis 1497-ës dhe shekullit të ri. truetrue, Padre Celeste con santi Pietro Antonio Novelli. Puna e tij admirohet për qartësinë e saj të formës, lehtësinë e përbërjes dhe arritjen vizuale të idealit Neoplatonik të madhështisë njerëzore. Nga Donatello për shembull mori spunto për Madonna Tempi, me fytyrën e nënës dhe të birit të afruara ëmbëlsisht, ndërsa Tondo Taddei përkujton pozicionin e Fëmijës te Piccola Madonna Cowper ose te Madonna Bridgewater[22]. Nuk është e qartë sa nga këto kompozime u vizatuan nga Raffaello-ja, por gati me siguri duhet të jetë nga dora e Santit kartoni me Nisja e Enea Silvio Piccolomini-t për në Bazel sot në Gabinetto dei Disegni e delle Stampe të Firences[16]. Raffaello-ja gjendej në Sienë, te Pinturicchio-ja, kur i mbërriti lajmi i risive të jashtëzakonshme të Leonardos dhe Michelangelo-s të angazhuar përkatësisht në afresket e Battaglia di Anghiari dhe Battaglia di Cascina. Qendrimi fiorentin qe me rëndësi themelore në formimin e Raffaello-s, duke i lejuar të thellohej në studimin e modeleve kuatroçenteske (Masaccio, Donatello,...) si dhe arritjet e fundit të Leonardos dhe Michelangelo-s. Nga i pari mësoi parimin kompozues për të krijuar grupe figurash të strukturuara plastikisht në hapësirë, ndërkohë që mbikqyri aluzionet komplekse dhe implikimet simbolike, duke zëvendësuar edhe të "papërcaktuarën" psikologjike me ndjesi më spontane dhe të natyrshme. Njoftimi i parë për porosinë është i 15 qershorit 1515[43]. Në kontratë është interesante të vërehet si Raffaello-ja, pak më shumë se fillestar, përmendet si magister Rafael Johannis Santis de Urbino, para bashkëpunëtorit të moshuar, duke dëshmuar zyrtarisht se si që shtatëmbëdhjetë vjeç, konsiderohej një piktor autonom ndaj formimit profesional të mbaruar[14]. Disa Madonna të periudhës fiorentine rezultojnë të ndikuara nga skulpturat e Buonarroti-t, si Tondo Pitti ose Tondo Taddei dhe, gjë mjaft e çuditshme, Madonna di Bruges, që nuk doli nga punishtja e artistit veç se për tu dërguar në sekret të plotë në Flandër. I paduruar për tu venë menjëherë në udhëtim, pregatiti një letër prezantimi nga Giovanna Feltria, motra e dukës së Urbino-s dhe gruaja e dukës së Senigallia-s dhe "prefekt" i Romës. Në veçanti, mendohet si një ndërhyrje e Raffaello-s në tablonë Natività della Madonna në predella-n e Pala di Fano (1497) dhe në disa afreskë të Collegio del Cambio në Perugia (1498), mbi të gjitha ku masat e ngjyrës marrin gati një vlerë plastike dhe spikat mënyra e konturimit të pjesëve në dritë dhe atyre në hije, me një trashje të përgjithshme të kontureve. Historiografia artistike i ka lënë pas dore për një kohë të gjatë prurjet dhe ndikimin e Raffaello-s arkitekt, duke e rizbuluar vetëm pas ekspozitës së vitit 1984[46]. Kjo vepër qe model i pashmangshëm i dhjetëvjeçarit pasues, për artistë si Andrea del Sarto dhe Fra' Bartolomeo[28]. Un passo fondamentale in questo senso fu la pala dell'Annunciazione Bartolini Salimbeni di Lorenzo Monaco (1420-1425), dove la scena era inserita come parte integrante degli affreschi della cappella, riprendendo le proporzioni e la gamma cromatica delle scene parietali. Motivi tjetër thelbësor i këtij sezoni është ai i lidhur me trasformimin rrënjësor të vënë në jetë mbi temën e pala d'altare, të përfaqësuar nga një përfshirje gjithmonë e më të thellë të publikut. Rrëfimi i Vasarit konsideron se Raffaello-ja lindi më 28 mars (të premten e shenjtë). Veç qyteteve umbre dhe vendlindjes, Urbino, vizitoi gati me siguri Firencen, Romën (ku asistoi në shenjtërimin e Giulio-s së II) dhe Sienë. Karriera e tij bie natyrshëm në tre faza dhe tre stile, të përshkruara së pari nga Giorgio Vasari: vitet e tij të hershme në Umbria, pastaj një periudhë prej rreth katër vjetësh (1504–1508) duke thithur traditat artistike të Firences, e ndjekur nga dymbëdhjetë vite të ndezur dhe triumfues në Romë, duke punuar për dy Papë dhe bashkëpunëtorët e tyre të ngushtë.[5]. Në këtë periudhë, Raffaello njohu një vajzë të thjeshtë, bijën e një furrxhiu të Trastevere-s, që quhej Margherita Luti, dhe me të cilën u dashurua marrëzisht. Përkujtuese e kësaj vepre, të paktën në fizionominë e Virgjëreshës, konsiderohet "Madonna e dashurisë Hyjnore" (1516), subjekt i ideuar dhe zbatuar, siç është konsideruar së fundi, nga vetë Raffaello-ja (dhe për të cilën ekziston një kopje e Gian Francesco Penni-t në Kishën e Familjes së Shenjtë të Cinisello Balsamo-s). Në shtatë në dhjetë kartona të ruajtur sot në Victoria and Albert Museum të Londrës vërehet se si Santi diti të tejkalonte gjithë ato vështirësi, duke thjeshtëzuar përcaktimin e planeve në thellësi dhe duke shpalosur me më shumë forcë veprimin falë një kundërvënie të qartë midis grupeve të figurave dhe figurave të izoluara dhe duke iu drejtuar gjesteve elokuente, me lexueshmëri të menjëhershme, përfaqësuese e një stili "tragjik" dhe ekzemplar[41]. Innanzitutto si cominciò con l'installare la cornice lignea dopo, anziché prima della pittura, aumentando l'autonomia della seconda (dal 1430 circa). Vepër dinamike dhe inovative, me një përdorim rrezatues të dritës, që tregon dy zona rrethore të mbivendosura, të lidhura nga referime dhe gjeste të shumëfishta. opera pittorica o scultorea sull'altare o staccato dal muro, Il contenuto è disponibile in base alla licenza, Ultima modifica il 21 apr 2020 alle 11:05, https://it.wikipedia.org/w/index.php?title=Pala_d%27altare&oldid=112341861, licenza Creative Commons Attribuzione-Condividi allo stesso modo. Leonardo-ja ishte atëherë mbi tridhjetë vjeçar kur Raffaello-ja lindi, por fama e tij si piktor inovativ dhe i aftë për rezultate të jashtëzakonshme ishte akoma e gjallë kur Santi vendosi të vendosej në Firence, për të admiruar, mes të tjerave, Betejën e Anghiari-t. Ndikimi i Leonardo-s, në mënyrën e tij të lidhjes së figurave në kompozime harmonike të karakterizuara nga skema gjeometrike si dhe të sfumato-s së tij qe një nga përbërësit themelor të gjuhës rafaeleske, edhe pse u përpunua me rezultate tërësisht të ndryshme. ;] Home. Angazhimet që shpërqëndruan Santin nga ekzekutimi material i afreskeve në Stanza-n e tretë qenë kryesisht emërimi si mbikqyrës i bazilikës së Vatikanit pas vdekjes së Bramante-s (11 prill 1514) dhe ajo për aracët[42] e Cappella Sistina-s. Leoni i X në fakt dëshironte ta lidhte emrin e tij edhe me sipërmarrjen prestigjoze të Cappella Sistina-s, duke dekoruar fashën e fundit të mbetur të lirë, regjistri më i ulët ku gjenden perdet e pavërteta duke thurur një sërë aracësh për tu varur me rastin e liturgjive më solemne[41]. Pallate të tjerë gati me siguri të projektuar nga Raffaello-ja, me ndihmën e punishtes së tij, që përfshinte Giulio Romano-n, janë Palazzo Jacopo da Brescia dhe Palazzo Alberini. E njëjta pamje me mjekërr dhe flokët e gjatë të lëshuar të ndarë në mes, të dukshëm për shembull te Autoritratto con un amico, nga afër të kujtojnë pamjen e Krishtit, siç shkroi Pietro Paolo Lomazzo: fisnikëria dhe bukuria e Raffaello-s "ngjan me atë që gjithë piktorët e shkëlqyer paraqisnin si Zoti Ynë". Spesso questi sportelli apribili avevano la zona anteriore policroma, e quella posteriore a grisaglia, sovente dipinta con l'Annunciazione. Periudhës fiorentine i përkasin në fund disa portrete në të cilët është i dukshëm ndikimi i Leonardos: Donna gravida, portreti i Agnolo Doni-t dhe Portreti i Maddalena Strozzi-t, Dama col liocorno dhe La Muta.
Mascherina U-mask Prezzo, Loop Scuola San Carlo Borromeo, San Giorgio Rinnovo Promessa, Da Michele Ai Tribunali Napoli, Nina Origine Nome, Padre Pio E Le Grazie, Sissiweb Scuola Mozart, Reso Amazon Dhl, Cup Web Servizio Di Prenotazione On - Line Toscana, Paolo Ruffini Fidanzata, Recensioni Google Non Visibili, Buon Compleanno Giorgia Frasi, Santa Tatiana Russia, Twitter Advanced Search, Diminutivo Di Cecilia, Diario Be You Rose Gold,